در منی واین همه از من جدا

با منی و دیده ات بسوی غیر

بهر من نمانده راه گفتگو

تو نشسته گرم گفتگوی غیر

غرق غم دلم به سینه می تپد

با تو بیقرارو بی تو بیقرار

وای از آن دم که بیخبر ز من

بر کشی تو رخت خویش از این دیار

سایه تو ام بهر کجا روی

سر نهاده ام به زیر پای تو

چون تو در جهان نجسته ام هنوز

تا که بر گزینمش به جای تو

شادی و غم منی به حیرتم

خواهم از تو.....در تو آورم پناه

موج و وحشتم که بی خبر ز خویش

گشته ام اسیر جذبه های ماه

گفتی از تو بگسلم.....دریغ و درد

رشته وفا مگر گسستنی است؟

بگسلم از خویش و از تو نگسلم

عهد عاشقان مگر شکستنی است؟

دیدمت شبی به خواب و سرخوشم

وه.....مگر به خوابها ببینمت

غنچه نیستی که مست اشتیاق

خیزم و ز شاخه ها بچینمت

شعله میکشد به ظلمت شبم

آتش کبود دیدگان تو

ره مبند...بلکه ره برم به شوق

در سراچه غم نهان تو

بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ

باورم ناید که عاقل گشته ام

گوئیا "او" مرده در من کاینچنین

خسته و خاموش و باطل گشته ام

هر دم از آئینه می پرسم ملول

چیستم دیگر به چشمت کیستم؟

لیک در آئینه میبینم که ،وای

سایه ای هم زانچه بودم نیستم

همچو آن رقاصه هند و بناز

 پای می کوبم ولی بر گور خویش

وه که با صد حسرت این ویرانه را

روشنی بخشیده ام از نور خویش

ره نمی جویم بسوی شهر روز

بی گمان در قعر گوری خفته ام

گوهری دارم ولی آن را ز بیم

در دل مردابها بنهفته ام

می روم....اما نمی پرسم ز خویش

ره کجا....؟منزل کجا....؟مقصود چیست؟

بوسه می بخشم ولی خود غافلم

کاین دل دیوانه را معبود کیست

"او" جو در من مرد،ناگه هرچه بود

در نگاهم حالتی دیگر گرفت

گوئیا شب با دو دست سرد خویش

روح بی تاب مرا در بر گرفت

اه...آری این منم....اما چه سود

"او" که در من بود،دیگر،نیست،نیست

می خروشم زیر لب دیوانه وار

"او" که در من بود،آخر کیست،کیست؟

آسانسوری که بتواند شما را به بالاترین طبقه موفقیت برساند از کار افتاده است و شما ناگزیرید که راهروی موفقیت را پله پله بالا بروید

                                                                                                 (وین دایر)