آن که تو را از گزندى ترساند چون کسى است که تو را مژده رساند . [نهج البلاغه]
آه ای صبا چون تو مدهوشم من
خود فراموشم من
خانه بر دوشم من خانه بر دوش .
من در پی یش کو به کو افتادم
دل به عشقش دادم
حلقه بر گوشم من
حلقه بر گوش
گر در کویش برسی برسان
این پیام مرا
بی چراغ رویت دل ندارد دیگر تاب این شبهای سردو خاموش.
ورود به بخش مدیریت
